“Joh, maak je niet druk, dat is de pubertijd”…
Dat zal best. Maar voel jij je daarmee geholpen? Getroost? Gesteund? Of niet? “
Lees dan even verder.
De pubertijd wordt vaak afgedaan als een periode van verstandsverbijstering van het kind. Het kind gedraagt zich niet volgens de verwachtingen of verlangens van de omgeving.
In dit geval dus van jou.
Maar eigenlijk is het iets te gemakkelijk om zijn leeftijdsfase de schuld te geven, ook al ligt het probleem dan mooi daar.
Want, klopt dat wel? Wanneer je het je kind vraagt, lijkt hij zelf geen probleem te hebben.
Dat wil zeggen, zijn/ haar probleem is vooral dat jij er een probleem van maakt dat hij/zij bepaald gedrag laat zien.
En ja, zijn/haar gedrag kan echt irritant, asociaal, provocerend of wat dan ook zijn.
Dat is de per slot de definitie van pubergedrag.
Wanneer je daar doorheen kan kijken, zie je nog steeds je eigen kind. Maar nu als die zoekende jongere, waar je minder contact mee hebt dan dat heerlijke joch of meissie toen die nog 8 was.
Dat ‘minder contact hebben’ en ‘minder te zeggen over’ is vaak lastig voor ouders. Het is een voorbije fase; die ook als rouw aanvoelt als je echt even naar je innerlijke zelf luistert.
En Nee, je wilt ook niet dat je kind tot zijn dertigste braaf thuis zit en doet wat je zegt. Je wilt dat hij dan een mooie volwassen man of vrouw is, die verantwoordelijkheid draagt, liefde kan geven en nemen, zelfstandig is, etc.
Maar de weg daar naar toe gaat met juist die tegenstellingen; met hobbels en kuilen.
Die weg begint al in de wieg en wordt pas echt zichtbaar in de pubertijd. Vaak als een pijnlijke confrontatie, juist omdat je kind je zo kan raken in zijn zoektocht naar zijn eigen waarden en normen.
Want hij raakt jou in jouw waarden en normen door ze ter discussie te stellen.
Pubertijd… Wat hoort bij de zoektocht van je kind en wat hoort bij jouzelf? Waarin word je gekwetst zodat je niet beschikbaar blijft als liefdevolle ouder, maar in je eigen pijnstukken verdwijnt? En je daarom dus laat frustreren, irriteren, kwetsten?
Ik kan met je meedenken waar je in vastloopt. Wat jou raakt. Waar het over jouzelf gaat, of wanneer het gaat over ‘liefdevol maar stevige kaders geven’.