WAT??…
Als jij kind zou zijn, en je leest dit bericht :
” basisschool leerlingen lopen 15 weken achter”
dan zakt toch al je moed in je schoenen?
of je voelt je falen
of je denkt: ik moet meer mijn best doen
of je voelt dat je niet goed genoeg bent
Of je voelt je slachtoffer
Elke gedachte is een zaadje voor de rest van je leven.
Een zaadje wat onherroepelijk regelmatig water zal krijgen om te groeien.
Want ook al gaat t om de groep,
en ook al zeggen je ouders: het ligt niet aan jou
het komt echt wel binnen:
IK LOOP ACHTER.
Achter op wie? Op wat?
Wat willen we dat onze kinderen meenemen uit hun jeugd, hun eigen leven in?
Dat ze zich moeten meten en vergelijken met anderen?
Dat t leven een tijdrace is over kennis vergaren?
Ze zullen nog wel aan meer uitdagingen blootgesteld gaan worden vrees ik.
Misschien moet het onderwijs hen dit leren:
Nieuwsgierigheid naar wat er op hun pad komt (breed)
Middelen leren ontdekken om te onderzoeken waar hun verlangens en hun talenten liggen ( breed)
EN in verbinding blijven met zichzelf en met de wereld om hen heen.
Dan kan de wereldburger in spe zijn weg vinden in het leven.
Dan kan je nooit achterlopen.